BEWAARAFWIJKINGEN APPEL EN PEER

Foto

Symptomen

Oorzaak

Kleine vlekken van 2 tot 10 mm die ontstaan in het vruchtvlees. Onder de schil is het weefsel donker en kurkachtig. Bij de oogst of tijdens de bewaring ziet men dan verzonken spots op de schil, vaak meer bij de kelkzijde. In de bewaring worden de plekjes nog wat dieper en donkerder.

Minerale onbalans met lage calciumgehalte en relatief hoge kaliumgehalte. Het probleem ontstaat in de boomgaard. Fruit van jonge en sterkgroeiende bomen zijn gevoeliger. Onrijpe vruchten zijn gevoeliger.

Koffiekleurige vlekken op de schil met diffuse randen, vooral op de schaduwzijde van de vrucht. Enkel de schil is aangetast, het vruchtvlees eronder is gaaf en de eetkwaliteit is normaal. De vlekken worden zichtbaar en/of donkerder als de vruchten bij kamertemperatuur gelegd worden.

Te vroege pluk, hoge zuurstof in bewaring, cultivargevoeligheid

Scherp afgelijnde bruine vlekken op de appelschil, onregelmatig van vorm. Eén of meer lesies kunnen voorkomen, op groene en rode zijde. Vruchtvlees onder de lesie is ook aangetast bij ernstige aantastingen.

Snelle koeling van sterk ademend fruit. Te snel aanbrengen van CA-condities bij fruit dat nog niet voldoende gekoeld is.

Eerst witte vlekken, daarna donkere verkleuring op de zonkant van de vruchten. Soms is ook het vruchtvlees eronder aangetast. Kan optreden aan de boom, maar ook nog achteraf na pluk verschijnen.

Felle zon en heldere hemel.  Vruchten op de zuidwestkant zijn gevoeliger.  Droogtestress, soms verbranding na plotse blootstelling aan zonlicht bv. na zomersnoei.

Roze V-vormige verkleuringen van het vruchtvlees  rond het klokhuis die later bruin verkleuren

Overrijpheid/veroudering,  te lage O2, te hoge CO2, ademhalingsstress, koudeshock

Bruinverkleuring van de schil, vaak aan de kelkzijde van de vrucht.  Dikwijls voelt het aangetaste deel iets ingezonken en ruw aan.

Te late pluk, te lange bewaring evt. in suboptimale omstandigheden.

Melig en zacht worden van het vruchtweefsel, nadien wordt het bruin, vaak aan de zonzijde van de vrucht.  In ernstige gevallen barst de schil.

Te late pluk, te lange bewaring evt. in suboptimale omstandigheden.

Glazig lijkende delen van het vruchtweefsel, vaak radiaalvormig.   Al aanwezig bij de pluk

Hoge temperaturen net voor en tijdens de pluk. Vooral bij vruchten van bomen met lage dracht.  Ophoping van sorbitol in het vruchtweefsel. Cultivargevoeligheid.

Bruinverkleuring van het vruchtvlees in de cortex maar niet de 1mm net onder de schil.  In een vroeg stadium wordt het weefsel eerst korrelig van structuur, dan lichtgrijs en pas daarna wordt het bruin.  Vooral bij kelk- en steelzijde, minder op de evenaar van de vrucht.

Bewaring van de vruchten bij een suboptimale temperatuur.  De schade hangt af van de duur en de mate waarin de temperatuur heeft afgeweken.  Rijpe vruchten zijn gevoeliger.   Cultivargevoeligheid.

Scherp afgetekende bruinverkleuring van het vruchtweefsel in de cortex.  In een later stadium ontstaan vaak holten, hoewel soms ook holten worden gezien zonder bruinverkleuring.  Alkoholgeur en -smaak.   Bij peer treedt dit verschijnsel meestal op in het begin van de bewaring.  Late bruinverkleuring komt minder voor.

Bewaring bij te lage zuurstof of te hoge CO₂-concentratie. Te snel op ULO-condities brengen van de vruchten.  Late pluk.  Cultivargevoeligheid.